Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση το Tai Chi γεννήθηκε από την παρατήρηση ενός Ταοϊστή μοναχού. Αυτός λοιπόν (το όνομά του σύμφωνα με το μύθο είναι Zhang Sanfeng) βρέθηκε μπροστά σε μία μάχη που έδιναν ένα πουλί (Γερανός) με ένα φίδι. Τόση ήταν η χάρη και η ευελιξία και των δύο που τον ενέπνευσαν στο να δημιουργήσει αυτή την πολεμική τέχνη.
Είναι προφανής εδώ η πάγια πεποίθηση του κινεζικού λαού ότι όλα συνδέονται με τη φύση, όπως σε πολλές κινεζικές πολεμικές τεχνικές υπάρχουν οι μιμήσεις των ζώων. Όπως επίσης είναι προφανής και η σύνδεση που γίνεται με τον Ταοϊσμό μια άλλη βαθύτατη πίστη στο πέρασμα των αιώνων για το Ταό και πως βρίσκεται μέσα σε όλα τα πράγματα της ζωής.
Η καταγεγραμμένη ιστορία όμως τοποθετεί τη γέννηση του Tai Chi στην περίοδο περί το 1600 και την αποδίδει στη μεγαλοφυΐα ενός χαρισματικού ανθρώπου στην επαρχία Χενάν της Κίνας και στο χωρίο της οικογένειας Τσεν (Chenjiagou) (στην κυριολεξία το Χαντάκι της Οικογένειας Chen).
Σύμφωνα με την οικογενειακή ιστορία του Chen Village, ο Chen Bu ήταν ένας δεξιοτέχνης των πολεμικών τεχνών που ξεκίνησε την παράδοση τους στο χωριό. Η οικογένεια Chen ήταν αρχικά από το Χονγκ Ντονγκ της επαρχίας Shanxi . Ο Chen Bu, που θεωρείται ο ιδρυτής του χωριού, μετακόμισε από το Shanxi στην κομητεία Wen, στην επαρχία Henan το 1374. Η νέα περιοχή ήταν αρχικά γνωστή ως Chang Yang Cun ή Sunshine Village και μεγάλωσε για να συμπεριλάβει μεγάλο αριθμό απογόνων της φαμίλιας Chen. Επειδή υπήρχαν τρείς βαθιές χαράδρες (Gou) δίπλα στο χωριό παρέμεινε γνωστό ως Chen Jia Gou ή το χαντάκι της οικογένειας Chen. Από το σημείο αυτό και μετά, το χωριό Chen ήταν γνωστό για τις πολεμικές τέχνες.
Η ιδιαίτερη φύση της πρακτικής του Ταϊ Τσι Τσουάν (Tai Ji Quan) αποδόθηκε στον ένατης γενιάς ηγέτη του Chen Village, Chen Wangting (1580-1660). Κωδικοποίησε την προϋπάρχουσα πρακτική άσκησης Chen σε ένα κυρίως σώμα επτά ρουτινών. Αυτό περιλάμβανε πέντε ρουτίνες tai chi, μία ρουτίνα 108 κινήσεων στυλ «μακρυάς γροθιάς» και μια πιο αυστηρή ρουτίνα γνωστή ως Cannon Fist. Ο Chen Wangting ενσωμάτωσε διάφορα στοιχεία της κινεζικής φιλοσοφίας στην κατάρτιση των πολεμικών τεχνών, για να δημιουργήσει μια νέα προσέγγιση που τώρα αναγνωρίζουμε ως εσωτερικές πολεμικές τέχνες. Προσέθεσε τις αρχές της θεωρίας του Γιν και του Γιανγκ, (τη συμπαντική αρχή των συμπληρωματικών αντιθέτων), τις τεχνικές του Daoyin (οδηγώντας και καθοδηγώντας την ενέργεια) , το Tui na (την εξώθηση και έλξη της ενέργειας), τη θεωρία της ενέργειας στην κινεζική ιατρική και τη θεωρία των μεσημβρινών από την κινεζική ιατρική. Επιπλέον, ο Wangting ενσωμάτωσε τις θεωρίες πυγμαχίας από δεκαέξι διαφορετικά στυλ πολεμικών τεχνών όπως αυτά περιγράφονται στο κλασσικό κείμενο Ji Xiao Xin Shu («Νέο βιβλίο των καταγεγραμμένων αποτελεσματικών τεχνικών» ~ 1559-1561) που γράφτηκε από τον Στρατηγό των Ming Qi Jiguang (1528-1588).
Με την καθιέρωση του στυλ Chen, το παραδοσιακό Tai Ji Quan αρχίζει να εξελίσσεται τόσο εντός όσο και εκτός της οικογένειας Chen. Ο Chen Changxing (1771-1853) έσπασε τις υποδείξεις της οικογένειάς του να κρατηθεί η τέχνη εσωτερικά, διδάσκοντας το στυλ Chen στον ταλαντούχο και σκληρά εργαζόμενο μαθητή του Yang Luchan (1799-1872) που καταγόταν από το Yongnian της επαρχίας Hebei. Ο Yang Luchan δημιούργησε αργότερα το στυλ Yang και πέρασε τη ρουτίνα του σε δύο από τους γιους του, τον Yang Banhou (1837-1892), που ανέπτυξε το “μικρό πλαίσιο” του στυλ Yang και τον Yang Jianhou (1839-1917). Ο γιος του Yang Jianhou, ο Yang Chengfu (1883-1936), ήταν αυτός που παρουσίασε το στυλ Yang στο ευρύτερο κοινό.
Ο Wǔ Yuxiang (1812-1880), ο οποίος έμαθε αρχικά Tai Ji Quan από τον συμπατριώτη του Yang Luchan, απέκτησε μια πληρέστερη γνώση της θεωρίας του Tai Ji από το Μάστερ Chen Qingping (1795-1868) και με τη βοήθεια του ανηψιού του Li Yishe (1832 -1892), συνδύασε τις τεχνικές που έμαθε από τα στυλ Yang και Chen με τελικό αποτέλεσμα την ανάπτυξη της θεωρίας του Tai Ji που οδήγησε στο σχηματισμό του δικού του ιδιαίτερου στυλ Wǔ.
Το τέταρτο από τα πέντε κύρια στυλ είναι το Wú, το οποίο δημιουργήθηκε από τον Quan You (1834-1902) και τον γιο του Wú Jianquan (1870-1942). Ο Quan You έμαθε για πρώτη φορά Tai Ji Quan από τον Yang Luchan και τον Yang Banhou. Η τελειοποίηση της προσέγγισης από τον Wú της φόρμας “μικρού πλαισίου” του Yang προκάλεσε το στυλ Wú.
Το πέμπτο και πιο πρόσφατο στυλ του Tai Ji Quan προέρχεται από τον Sun Lutang (1861-1932), ο οποίος έμαθε το Tai Ji από τον Hao Weizhen (1849-1920) απόγονο του στυλ Wǔ. Με την ενσωμάτωση των Xing Yi Quan και Ba Gua Zhang (δύο άλλες μορφές εσωτερικών κινεζικών πολεμικών τεχνών), ο Sun Lutang ανέπτυξε το δικό του μοναδικό στυλ με την επονομασία Sun.
EL 
EN